İslamcı Neden “İntîkamcı”dır?

10 Şubat 1990 günü kimi gazetelerde (örneğin Cumhuriyet’te), Hamaney’in, Salman Rüşdi’ye ilişkin bir açıklaması yer aldı. Tahran Radyosu’nun yayınladığı bir habere göre, Hamaney, eski dini lider Humeyni’nin, Rüşdi hakkında verdiği “ÖLÜM FETVASI”nın geçerli olduğunu açıklayıp yerine getirilmesini istemiştir.

Bu, “İslamcı intikamı”nın nice örneklerinden biridir.

İslamcı, her zaman “intikamcı” olur. Bu, İslam’ın özünden, Kur’an’ından, “hadis”inden, tarih boyunca süregelen geleneğinden kaynaklanır. Yahudilik’te olduğu gibi…

“İntikam”, bilindiği gibi, “öç” anlamındadır. Öfke, kin, hınç ürünüdür.

“Öfke (gazap)” dolu, “kin” dolu bir “Tanrı” düşünebilir misiniz? Etnoloji bize kesin olarak bildirir ki, ilkellerde bu vardır. Yine araştırmalar gösterir ki, bu tür “Tanrı” anlayışı, ilkellerden Yahudilik kaynaklarına, başta Tevrat’a, yorumlarına, oradan da Kur’an’a ve İslam’ın bütününe geçmiştir. Kur’an’da tam 4 kez, Tanrı için “zü’ntikam”, yani “intikam sahibi, intikamcı” deniyor. Diyanet’in resmi çevrisinde de “öcünü alır”, “öcalıcı”, “öcalan”, “öcalabilen” anlamları verilmiştir. (Bkz. Al-i İmran 4; Maide 95; İbrahim 47; Zümer 37)